Lars Hoppenbrouwers: Het schrijven van een jongensboek genaamd KWEEKERS (deel I)
Lars Hoppenbrouwers, medeoprichter van KWEEKERS, ging zijn droom om te ondernemen in 2017 achterna. Samen met zijn voormalig AFAS collega’s Robert en Tanno begon hij aan het schrijven van hun jongensboek genaamd: KWEEKERS. Lees in dit eerste deel van Lars zijn verhaal wat er allemaal vooraf is gegaan het schrijven van dat jongensboek.
Wat wilde je vroeger worden als je groot werd?
“Toen ik klein was ging ik met mijn tante vaak taarten bakken. Toen was al snel duidelijk: ik wil kok worden. Die weg heb ik ook een tijdje gevolgd. Ik heb de hotelschool gedaan en uiteindelijk met pijn en moeite ook de hogere hotelschool afgerond. Om het te halen heb ik bij een toets zelfs gefraudeerd… Je kunt je dus voorstellen hoe gemotiveerd ik was.“
Het roer om
“Na drie maanden op de administratie bij een hotelketen verveelde ik me al stierlijk. Op een avond had ik met een vriend van die moeilijke gesprekken over het leven en stelden we elkaar de vraag: stel nou dat je morgen komt te overlijden, wat vertel je dan aan Petrus bij de hemelpoort hoe je leven is geweest? Ik heb daar echt een nacht heel slecht van geslapen en toen heb ik het besluit genomen om het roer om te gooien. Ik heb mijn baan en de huur van m’n appartement opgezegd, m’n auto verkocht, m’n relatie verbroken en ben een jaar gaan reizen. Eerst naar Australië, later nog naar Nieuw-Zeeland en nog een stukje door Azië.”
“Ik heb mijn baan en de huur van m’n appartement opgezegd, m’n auto verkocht, m’n relatie verbroken en ben een jaar gaan reizen.”
Het AFAS avontuur
“Toen ik na een jaar terugkwam van mijn reis dacht ik nog steeds: ik ga alles anders doen. In de praktijk werkte dat iets anders, want tja, ik had geen geld. Robert (medeoprichter KWEEKERS) werkte op dat moment al bij AFAS. Hij had een heel enthousiast verhaal over deze organisatie dus ik besloot te solliciteren. Ik had natuurlijk nul ervaring met consultancy, maar op dat moment was het salaris, de auto van de zaak en het gevoel van onafhankelijkheid wel heel erg aantrekkelijk. Tijdens het eerste gesprek bij AFAS werd ik eigenlijk nog veel enthousiaster over deze baan door de cultuur daar. Ook op mijn eerste werkdag werd ik verrast: er lag een telefoon klaar, een ingerichte laptop, alles was gewoon geregeld. Dat deed wel wat met me!”
“Het consultancy vak ben ik maar gewoon gaan doen. Eerlijk is eerlijk, daar was ik helemaal niet goed in. Ik vond het wel erg leuk. Vooral het stuk organiseren in de projecten lag mij wel goed. Daarom ben ik later ook projectleider geworden. Uiteindelijk heb ik ook nog sales gedaan. “
“Het consultancy vak ben ik gewoon maar gaan doen. Eerlijk is eerlijk, daar was ik helemaal niet goed in.”
Wat is je grootste blunder geweest tijdens jouw AFAS periode?
Het eerste wat in me opkomt is de keer dat ik heel druk bezig was geweest bij een klant. Ik kwam bij een grote corporate (onderdeel van Philips) aan het IJ in Amsterdam, daar had ik dus al best wat ontzag voor. Ik had een heel productieve dag gehad en was eigenlijk ook erg tevreden over wat ik had geleverd. Toen ik naar huis reed werd ik gebeld door de klant met de opmerking: ik zie helemaal niets van wat je hebt ingericht vandaag. Bleek dat ik de hele dag in de testomgeving had zitten werken… Dat was behoorlijk zuur! Dus die avond was het tandjes op elkaar en een nachtje doortrekken om het te fixen.”
Is dat ook jouw mentaliteit? Tandjes op elkaar, niet zeuren?
“Ja, eigenlijk wel. Als kind had ik X-benen en daar ben ik aan geopereerd. De artsen zeiden toen dat ik wel weer een aardig eindje zou kunnen lopen, maar een marathon zal nooit lukken. Ondertussen heb ik er al 3 gelopen. Sinds de eerste keer dat ik een halve marathon heb gelopen is er bij mij wel iets in m’n kop gebeurd dat ik dacht: oké ik kan dit, als ik iets wil moet ik er dus knetterhard voor werken en dan lukt het. Ik geloof dat dat bij veel mensen wel zo zou zijn. Ik geloof erin dat je groots mag dromen, hard moet werken, maar wel bescheiden moet blijven. Ik hoop dat ik dat ben en dat weet over te dragen aan mijn omgeving.”
In het volgende deel
De start van KWEEKERS:
“Dat was best wel even spannend, want zouden onze baan opzeggen bij AFAS. Dat voelt als een verkering van bijna 13 jaar uitmaken… ”